Het klauwen van de historicus

Het leven is niet een gestructureerde maar een wanordelijke belevenis, waarin het ene en het andere niet zomaar uit elkaar te halen zijn. Dat is zo vandaag, en dat was ook zo in het voorbije heden dat wij verleden noemen. Toch bulkt heel wat geschiedschrijving van orde, die contrasteert met het onsamenhangende in het beleefde van toen. 'Het klauwen van de historicus' stelt vragen bij de tweedeling tussen heldere dag en donkere nacht en vraagt om een herwaardering van de schemering. Het wil aandacht voor een wereld van verwevenheid die buiten het blikveld valt van heel wat systeemzuchtige historici in Vlaanderen, voor wie het toppunt van wetenschappelijkheid besloten ligt in, zoals Nietzsche het ooit formuleerde, het doden van al het levende om het te vervangen door begripsmummies.