Intercultureel en meertalig onderwijs

Een aantal hoofdstukken gaan in op de problematiek van meertaligheid en meertalig onderwijs: wetenschappelijke inzichten, onderzoek, evoluties, praktijk in de scholen enz., telkens gekoppeld aan de waarde van pluralistisch burgerschap. Andere hoofdstukken vertrekken vanuit de sociale en culturele identiteit: migratie, conflict, omgevingsfactoren enz., met een lijn naar onderwijs en meertaligheid.
Honderd jaar meertalig onderwijs in België laat zien dat meertaligheid het ei van Columbus is voor onderwijsvernieuwing. Een volgend hoofdstuk geeft een overzicht van de meertalige onderwijsprojecten van Foyer Brussel en de resultaten ervan. Ook Spanje (Castiliaans, Baskisch, Catalaans) is een ‘laboratorium’ voor tweetalig onderwijs. En wat gebeurt er met alle nieuwkomers in Quebec die verplicht worden het Franstalige onderwijs te volgen? In Zuid-Afrika is de situatie weer totaal anders. De erkenning van verschillende inheemse talen leidt niet noodzakelijk tot hun aanwezigheid in het onderwijs. Een ander hoofdstuk schetst een beeld van een veranderende maar dubbelzinnige houding t.a.v. immigratie in de traditionele Westerse landen. Dit heeft consequenties voor het onderwijs. Een apart hoofdstuk is gewijd aan socio-politieke contexten, getekend door regelrecht conflict, openlijke vijandschap en wederzijds haat (Midden-Oosten, Noord-Ierland). In die contexten lijkt het onmogelijk om de interculturele (onderwijs)methodes zoals wij ze kennen, toe te passen. Anderzijds maakt het boek met drie cases van kinderen in Vlaamse stedelijke gebieden ook duidelijk dat ‘klassieke’ opvoedingsmodellen en pedagogische projecten niet meer adequaat zijn. Kinderen trekken immers de traditionele scheidingslijnen niet meer.
Het boek is een pleidooi voor een kruisbestuiving tussen meertalig, intercultureel, burgerschaps- en vredesonderwijs.