De verdwaalde ooievaar

Bieke doneerde eicellen opdat haar vriendin moeder zou kunnen worden. Boyke redde het huwelijk van Kaat en Geert dat door de vruchtbaarheidsbehandelingen onder zware druk stond. Ward en Katie probeerden jaren tevergeefs een kind te krijgen zonder dat iemand daar iets van wist. Sien en Wout hebben twee mama’s en één donorpapa. Marijke had zich niet kunnen voorstellen dat ze ooit op een vliegtuig naar Ethiopië zou stappen om haar zoon te halen. Jacqueline moest zich twintig jaar geleden neerleggen bij een leven zonder kinderen. Moederdag is nog steeds een moeilijke dag voor haar.
Eén op zes koppels kampt met vruchtbaarheidsproblemen. Het boek De verdwaalde ooievaar brengt hun verhalen in al hun diversiteit. Verhalen over hoe graag mensen kinderen willen en hoe moeilijk het is als die kinderen er niet vanzelf komen. Verhalen die aangrijpen, ontroeren, troosten. Verhalen waarin mensen die dit ook meemaken – of het ooit meegemaakt hebben – zich zullen herkennen, en waardoor de omgeving hen beter zal begrijpen. Verhalen over wat ons het diepste raakt: de wens om het beste van onszelf door te geven.
Isabelle Rossaert was jarenlang freelancejournalist en publiceerde eerder samen met Paul Verhaeghen de brieven- en verhalenbundel De Venusbergvariaties. Ze werd zelf op latere leeftijd mama.
Politologe Geertrui De Cock en fertiliteitspsychologe Tineke Vanhaecke, medeoprichters van vzw De Verdwaalde Ooievaar, brachten de verhalen samen. Deze vzw biedt informatie en ondersteuning aan mensen met vruchtbaarheidsproblemen.