Het Verhaal Van Mijn Vader: De Zoon Van Een Klompenmaker

Het is 1918, het einde van de Eerste Wereldoorlog. De verslagen Duitsers trekken zich terug uit ons land. Met nauwelijks verborgen triomf slaan de Vlamingen de aftocht gade. Zo ook Grote Rie, de klompenmaker, wiens vrouw Pharaïlde op dat ogenblik ';in de arbeid'; is voor haar vijfde kind. Grote Rie zou het liefst de draad van vóór de oorlog weer opnemen en zijn vak uitoefenen, dat van meester-klompenmaker, met een paar flinke, helpende handen aan zijn zijde. Kort na de geboorte van Wilfried- Arthur, die een blijvertje blijkt te zijn, verhuist Grote Rie met zijn jonge gezin naar een werkplaats annex herberg dicht bij het station. Dat is het begin van een nieuw leven en een nieuwe tijd.

Het verhaal van mijn vader is het relaas van een jongensleven tijdens het interbellum. De kleine wereld waarin Grote Rie leeft, een dorp op het Vlaamse platteland, is een reflectie van wat er in de grote wereld gebeurt of op handen is (beurskrach, economische crisis, opkomend fascisme...) Het is een verhaal vol tegenstellingen: de bekrompenheid van de Kerk tegenover de ruimdenkendheid van de zelfstandige klompenmaker, de naar de stad uitgeweken familieleden die ieder jaar op de kermis komen pronken met hun weelde maar in stilte hun heimwee verbijten. Maar het is ook het verhaal over de beroepseer van de ambachtsman, over een huwelijkscrisis en over de teloorgang van een gekoesterd ambacht en het niet kunnen aanvaarden daarvan.