Antwerpen- Den Haag retour: over twee volken gescheiden door dezelfde taal

* Opstellen over bekende en minder bekende facetten en figuren uit twee eeuwen culturele scheiding en toenadering tussen Nederland en Vlaanderen Dit boek handelt over onze eerste ‘Groot-Nederlander,’ de Vlaming Jan Baptist Verlooy aan het eind van de achttiende eeuw, maar ook over Johan Fleerackers, tien jaar geleden gestorven, de belangrijkste pleitbezorger in Vlaanderen van de culturele ‘integratie’ in het recente verleden. Het schetst het revolutionaire klimaat na 1830 in Antwerpen, toen Groot-Nederlanders zoals Jan Frans Willems monddood werden gemaakt en anderen, zoals de Antwerpse stadsbibliothecaris Frans Hendrik Mertens, er liever zelf het zwijgen toe deden. Het gaat opnieuw in op de controverse rond Pieter Geyl, die tussen de twee wereldoorlogen streefde naar een hereniging - een culturele? een politieke? - van de Nederlandse ‘stam.’ En het schetst, in een herschreven en geactualiseerde versie van een eerder verschenen spraakmakend essay, de taalkundige, literaire en cultuurpolitieke dimensies van wat de auteur, met een veelgeciteerde metafoor, noemde het ravijn tussen Essen en Roosendaal. citaten Over Het ravijn tussen Essen en Roosendaal: ‘Een bijzonder vinnig en origineel essay.’ Marita de Sterck in Boekengids ‘Een Château met een pittig bouquet en een leuke afdronk.’ Gaston Durnez in De Standaard ‘Een klein wonder van beknoptheid. Simons spreekt alsof het gedrukt staat en hij schrijft zoals hij spreekt: lichtvoetig, onderhoudend, precies.’ Aad Nuis in Ons Erfdeel ‘Ludo Simons schrijft een Nederlands dat niet van echt te onderscheiden is.’ W.F. Hermans in Elsevier